Metodologia badań nauk o bezpieczeństwie

Zaznajomienie studentów podstawowymi elementami metodologii nauk społecznych (w tym nauk o bezpieczeństwie)

Zapoznanie uczestników z podstawową terminologią stosowaną na gruncie logiki i retoryki. Pomoc w wykształceniu umiejętności sprawnego rozpoznawania sprzeczności logicznej, błędów rozumowania, wadliwie sformułowanych definicji. Nabycie przez uczestników umiejętności stosowania takich zabiegów logicznych jak: wnioskowanie, dowodzenie, klasyfikowanie, definiowanie. Wszystkie te elementy służyć powinny sprawnemu identyfikowaniu problemów komunikacyjnych i w efekcie rozwiązywaniu problemów społecznych.

Przekazanie studentowi wiedzy na temat konstruowania poprawnych pod względem językowym wypowiedzi ustnych i pisemnych, pozwalających na samodzielne przygotowywanie tekstów naukowych oraz innego rodzaju komunikatów.

1. Wiedza – czym jest? Informacja a rozumienie – zależności. Podejście eksperckie. Gotowość do kwestionowania

2. Wnioskowania: uprawdopadobniające (indukcja enumeracyjna niezupełna, wnioskowanie przez analogię) i dedukcyjne

3. Definicja, jej odmiany oraz formalne warunki jej poprawności (budowa definicji równościowej, znaczenie spójki „jest” jako znaku inkluzji lub znaku równości dwóch zakresów); Niedefinicyjne uogólnienie empiryczne; Regulujący, projektujący i sprawozdawczy charakter definicji;

4. Błędy definicji i warunki jej poprawności: błędne koło, ignotum per ignotum, sprzeczność definicji; Nieadekwatność definicji: def. za wąska, def. za szeroka, def. w której definiendum krzyżuje się z definiensem;

5. Błędy logiczno-językowe:

• błędy związane ze słownym wyrażaniem myśli (wieloznaczność, nieostrość, niewyraźność treści),

• błędy w argumentacji - błędy w przyjmowanych przesłankach (błąd materialny, petitio principia), błędy w wyprowadzaniu wniosku (błąd formalny, ignoratio elenchi)

• błędy polegające na pogwałceniu reguły ekonomii wypowiadania się (werbalizm,, pleonasm, dydaktyzm)

6. Argumentacja nierzeczowa (nierzetelna, świadoma i celowa). Przykłady argumentacji nierzeczowej: (argumentum ad auditorem, argumentum ad baculum, argumentum ad hominem, argumentum ad ignorantiam, argumentum ad misericordiam, argumentum ad numerum, argumentum ad personam, argumentum ad populum, argumentum ad traditionem, argumentum ad vanitatem, argumentum ad verecundiam)

7. Czym jest hipoteza?

8. Badania ilościowe i ilościowe w naukach społecznych. Metody w naukach społecznych.

9. Pisanie tekstów naukowych: artykuł naukowy, przeglądowy, prace dyplomowe

10. Pisanie tekstów (etapy powstawania tekstów, główne cele tekstów, teksty informacyjne, skuteczne perswadowanie

11. Sztuka manipulacji : Odróżnienie opinii od faktu. jak to się dzieje, że czasem przyjmujemy opinie innych jako swoje

12. Analiza błędów logiczno-językowych popełnianych przez studentów (przykłady)

Teresa Hołówka, „Błędy, spory, argumenty: szkice z logiki stosowanej”, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 1998.

Teresa Hołówka, „Kultura logiczna w przykładach”, PWN, Warszawa 2007.

Piotr Jaroszyński, Czesław Jaroszyński, „Kultura słowa. Podstawy retoryki klasycznej”, Szczecinek 2008.

Krzysztof Szymanek, „Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny”, PWN, Warszawa, 2001.

Marek Tokarz, „Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2006.

Piwowarski J. A., Metodologiczne i badawcze założenia pracy dyplomowej z dyscypliny nauk o bezpieczeństwie – przykład. Security, Economy & Law Nr 4/2019 (XXV), (26–39)

Barbara Stanosz, „Wprowadzenie do logiki formalnej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2022

Krzysztof A. Wieczorek, „Logika dla opornych Wszystko co powinniście wiedzieć o logice,ale nie uważaliście na zajęciach”

Krzysztof Szymanek, Krzysztof A. Wieczorek, Sztuka argumentacji : rozszerzone ćwiczenia w badaniu argumentów. (współautor). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2021.

Wprowadzenie do logiki dla studentów wszystkich kierunków. Wydawnictwo Skrypt, 2005.

Mała encyklopedia logiki, red. Witold Marciszewski, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1988.

Ludwik Borkowski, Elementy logiki formalnej, PWN, 1976.

Absolwent jest gotów do permanentnego rozwijania swojej wiedzy i umiejętności w odpowiedzi na nowe osiągnięcia nauki, zmiany zachodzące w środowisku informacyjnym oraz zmiany zachowań informacyjnych człowieka

Absolwent potrafi z pomocą nauczyciela akademickiego formułować problemy badawcze, dobierać odpowiednie metody ich rozwiązywania i formy prezentowania wyników w odniesieniu do problemów poznawczych i stosowanych szeroko rozumianego zarządzania informacją z perspektywy nauki o komunikacji społecznej

Absolwent potrafi samodzielnie zdobywać nową wiedzę i umiejętności służące naukowemu rozwiązywaniu problemów poznawczych i profesjonalnych zarządzania informacją

Absolwent potrafi posługiwać się podstawowymi paradygmatami, koncepcjami teoretycznymi i pojęciami funkcjonującymi w nauce o komunikacji społecznej i mediach oraz naukach pokrewnych, pozwalającymi na ujmowanie różnych problemów poznawczych i stosowanych związanych z badaniami i praktyką zarządzania informacją

Absolwent zna i rozumie znaczenie i rolę nauk społecznych w poznaniu zjawisk z zakresu zarządzania informacją i w doskonaleniu działalności praktycznej w tym względzie

Absolwent zna i rozumie relacje nauk o komunikacji społecznej i mediach a innymi dyscyplinami z obszaru nauk pokrewnych, pozwalające na interdyscyplinarne podejście do działań naukowych i profesjonalnych

Absolwent zna i rozumie najważniejsze sposoby poznania i interpretacji zjawisk zachodzących w środowisku informacyjnym, zachowań informacyjnych jego uczestników oraz dostępnych w nim obiektów, kolekcji, systemów, usług, narzędzi i produktów informacyjnych

WYKŁADY:

NA OCENĘ 2

EK1- Student uzyskuje poniżej 50% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 1 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK2- Student uzyskuje poniżej 50% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 2 wydzielonej z testu / egzaminu

USOSweb: Szczegóły przedmiotu: BWC-1N2-PBW-WA, w cyklu: <brak>, jednostka dawcy: <brak>, grupa przedm.: <brak>

Strona 2 z 3

17.06.2025 16:57

końcowego (pracy pisemnej).

EK3- Student uzyskuje poniżej 50% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 3 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK4- Student uzyskuje poniżej 50% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 4 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

NA OCENĘ 3

EK1- Student uzyskuje 50-59% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 1 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK2- Student uzyskuje 50-59% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 2 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK3- Student uzyskuje 50-59% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 3 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK4- Student uzyskuje 50-59% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 4 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

NA OCENĘ 4

EK1- Student uzyskuje 70-79% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 1 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK2- Student uzyskuje 70-79% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 2 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK3- Student uzyskuje 70-79% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 3 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK4- Student uzyskuje 70-79% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 4 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

NA OCENĘ 5

EK1- Student uzyskuje powyżej 89% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 1 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK2- Student uzyskuje powyżej 89% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 2 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK3- Student uzyskuje powyżej 89% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 3 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).

EK4- Student uzyskuje powyżej 89% maksymalnej liczby punktów z części dotyczącej efektu kształcenia 4 wydzielonej z testu / egzaminu

końcowego (pracy pisemnej).